નવી દિલ્હી, 26 ફેબ્રુઆરી: કેન્દ્ર સરકારે સુપ્રીમ કોર્ટમાં દોષિત રાજકીય નેતાઓ પર આજીવન પ્રતિબંધ મૂકવાની માંગ કરતી અરજીનો વિરોધ કર્યો છે અને કહ્યું છે કે આવી ગેરલાયકાત ફક્ત સંસદના અધિકારક્ષેત્રમાં છે.
સુપ્રીમ કોર્ટમાં દાખલ કરાયેલા સોગંદનામામાં, કેન્દ્રએ જણાવ્યું હતું કે અરજીમાં જે માંગવામાં આવી છે તે કાયદાને ફરીથી લખવા અથવા સંસદને ચોક્કસ રીતે કાયદો ઘડવાનો નિર્દેશ આપવા સમાન છે, જે સુપ્રીમ કોર્ટની ન્યાયિક સમીક્ષા કરવાની સત્તાની બહાર છે.
“આજીવન પ્રતિબંધ લાદવો યોગ્ય રહેશે કે નહીં તે પ્રશ્ન સંપૂર્ણપણે સંસદના અધિકારક્ષેત્રમાં આવે છે,” સોગંદનામામાં કહેવામાં આવ્યું છે.
તેમાં કહેવામાં આવ્યું છે કે દંડના અમલને વાજબી સમયગાળા સુધી મર્યાદિત કરીને, નિવારણ સુનિશ્ચિત કરવામાં આવે છે અને બિનજરૂરી બળજબરીભર્યા પગલાં ટાળવામાં આવે છે.
કેન્દ્રએ કહ્યું કે કાયદાનો એક સ્થાપિત સિદ્ધાંત છે કે સજાઓ સમય-બાઉન્ડ અથવા જથ્થા-આધારિત હોય છે.
સોગંદનામામાં કહેવામાં આવ્યું છે કે, “એવી દલીલ કરવામાં આવે છે કે અરજદાર દ્વારા ઉઠાવવામાં આવેલા મુદ્દાઓના વ્યાપક પરિણામો છે અને તે સ્પષ્ટપણે સંસદની કાયદાકીય નીતિમાં આવે છે અને આ સંદર્ભમાં, ન્યાયિક સમીક્ષાના માળખામાં યોગ્ય ફેરફારો કરવા પડશે.”
એડવોકેટ અશ્વિની કુમાર ઉપાધ્યાયે સુપ્રીમ કોર્ટમાં એક અરજી દાખલ કરીને દોષિત રાજકીય નેતાઓ પર આજીવન પ્રતિબંધ મૂકવાની માંગ કરી છે, ઉપરાંત દેશમાં સાંસદો અને ધારાસભ્યો સામેના ફોજદારી કેસોનો ઝડપી નિકાલ લાવવાની માંગ કરી છે.
કેન્દ્રએ પોતાના સોગંદનામામાં ભાર મૂક્યો હતો કે સર્વોચ્ચ અદાલતે સતત એવું માન્યું છે કે એક વિકલ્પની અસરકારકતા અથવા બીજા વિકલ્પ પર કાયદાકીય વિકલ્પ પર કોર્ટમાં પ્રશ્ન ઉઠાવી શકાય નહીં.
લોકપ્રતિનિધિત્વ અધિનિયમ, ૧૯૫૧ ની કલમ ૮(૧) હેઠળ, ગેરલાયકાતનો સમયગાળો દોષિત ઠેરવવામાં આવ્યાની તારીખથી છ વર્ષ અથવા કેદના કિસ્સામાં મુક્તિની તારીખથી છ વર્ષનો છે.
સોગંદનામામાં કહેવામાં આવ્યું છે કે ઉપરોક્ત કલમો હેઠળ જાહેર થનારી ગેરલાયકાત સંસદીય નીતિનો વિષય છે અને તેના પર આજીવન પ્રતિબંધ લાદવો યોગ્ય રહેશે નહીં.
કેન્દ્રએ કહ્યું કે ન્યાયિક સમીક્ષાના કિસ્સામાં, કોર્ટ જોગવાઈઓને ગેરબંધારણીય જાહેર કરી શકે છે, જો કે, અરજદાર દ્વારા માંગવામાં આવેલી રાહત એ છે કે કાયદાની કલમ 8 ની તમામ પેટા કલમોમાં “છ વર્ષ” ની જોગવાઈને “આજીવન” તરીકે વાંચવામાં આવે.
તેમાં કહેવામાં આવ્યું છે કે જોગવાઈઓ હેઠળ આજીવન ગેરલાયક ઠેરવી શકાય છે અને આવી વિવેકબુદ્ધિ “સ્પષ્ટપણે સંસદના ક્ષેત્રમાં છે”.
કેન્દ્રએ જણાવ્યું હતું કે અરજી ગેરલાયકાતના આધારો અને ગેરલાયકાતની અસરો વચ્ચેનો મહત્વપૂર્ણ ભેદ દર્શાવવામાં નિષ્ફળ જાય છે.
સોગંદનામામાં જણાવાયું છે કે અરજદાર દ્વારા બંધારણની કલમ ૧૦૨ અને ૧૯૧નો ઉલ્લેખ સંપૂર્ણપણે ખોટો છે.
બંધારણના અનુચ્છેદ ૧૦૨ અને ૧૯૧ સંસદ, વિધાનસભા અથવા વિધાન પરિષદના સભ્યપદ માટે ગેરલાયકાત સાથે સંબંધિત છે.
કેન્દ્રએ જણાવ્યું હતું કે કલમ ૧૦૨ અને ૧૯૧ ની કલમ (e) સંસદને ગેરલાયકાત સંબંધિત કાયદા બનાવવાની સત્તા આપે છે અને સંસદ (લોકોનું પ્રતિનિધિત્વ) અધિનિયમ, ૧૯૫૧ આ શક્તિનો ઉપયોગ કરીને ઘડવામાં આવ્યો હતો.
તેમાં કહેવામાં આવ્યું છે કે બંધારણે સંસદને યોગ્ય લાગે તે રીતે ગેરલાયકાત સંબંધિત અન્ય કાયદા બનાવવાની સત્તા આપી છે. કેન્દ્રએ કહ્યું, “સંસદ પાસે ગેરલાયકાતના આધાર અને ગેરલાયકાતનો સમયગાળો બંને નક્કી કરવાની સત્તા છે.”
૧૦ ફેબ્રુઆરીના રોજ, કોર્ટે લોકપ્રતિનિધિત્વ અધિનિયમની કલમ ૮ અને ૯ ની બંધારણીય માન્યતાને પડકારતી અરજી પર કેન્દ્ર અને ચૂંટણી પંચ પાસેથી જવાબ માંગ્યો હતો.